یکی از ارکان اصلی نوروز، چیدن سفره هفت سین برای جمع شدن بر گرد آن به هنگام تحویل سال است “سفره هفت سین” بطور معمول ساعاتی پیش از تحویل سال نو گسترده شده و سیزدهم فروردین جمع می‌شود .

هفت سین واقعی
یکی از ارکان اصلی نوروز، چیدن سفره هفت سین برای جمع شدن بر گرد آن به هنگام تحویل سال است “سفره هفت سین” بطور معمول ساعاتی پیش از تحویل سال نو گسترده شده و سیزدهم فروردین جمع می‌شود . در بسیارى از منابع آمده است که “هفت سین” نخست “هفت شین” بوده و بعدها به “سین” تغییر یافته است  شمع، شیرینى، شهد (عسل)، شمشاد، شربت و شقایق یا شاخه نبات، اجزاى تشکیل دهنده سفره هفت شین بودند. برخى دیگر به وجود “هفت چین” در ایران پیش از اسلام اعتقاد دارند. در زمان هخامنشیان در نوروز به روى هفت ظرف چینى غذا مى گذاشتند که به آن هفت چین یا هفت چیدنى می گفتند آنچه که در این سفره قرار می‌گیرد، باید دارای  خصوصیات زیر باشد:
پارسی باشد ؛
با  «س» آغاز شود؛
ریشهٔ گیاهی داشته باشد؛
خوردنی باشد؛
اسم مرکب نباشد؛
برای بدن سودمند باشد؛
بنابراین هر آنچه که دارای این ویژگی‌ها نباشد – اگر چه با «س» هم آغاز شده باشد – نمی‌توان جزء هفت سین به حسابش آورد.
در زبان پارسی، تنها هفت چیز هستند که این ویژگی‌ها را دارا هستند: 
هفت سین واقعی عبارت است از:
1. سیر : نماد اھورامزدا
2. سیب: فرشته سپندار مذ، نماد فرشته زن، باروری و پرستاری است.(اسفند)
3. سبزی: فرشته اردیبھشت و نماد زندگی دوباره
4. سنجد : فرشته خرداد و نماد عشق
5. سرکه: فرشته امرداد و نماد صبر و شکیبایی و جاودانگی
6. سمنو : فرشته شھریور و نماد خواربار است.
7. سماغ: فرشته بھمن و نماد باران یا رنگ طلوع خورشید است.(بدانید که سماغ واژه
پارسی است و نباید با بندواژه “ق” نوشته شود و سماک نام نژاده آن است.)