نوروز برای ما ایرانیان یک جشن ملی محسوب میشود. در عین حال برگزاری جشن نوروز در هر قسمت از کشور، ویژگیهای خاص خود را دارد. اقوام مختلف ایرانی با توجه به محدوده جغرافیایی، نمادهای فرهنگی خود را حفظ کردهاند و بهرغم آنکه هر یک از آنها آداب و رسوم خاص خود را نیز در برپایی نوروز دارند، بازهم آن را به دور از همه وابستگیهای قومی و مذهبی برگزار میکنند.
نوروز برای ما ایرانیان یک جشن ملی محسوب میشود. در عین حال برگزاری جشن نوروز در هر قسمت از کشور، ویژگیهای خاص خود را دارد. اقوام مختلف ایرانی با توجه به محدوده جغرافیایی، نمادهای فرهنگی خود را حفظ کردهاند و بهرغم آنکه هر یک از آنها آداب و رسوم خاص خود را نیز در برپایی نوروز دارند، بازهم آن را به دور از همه وابستگیهای قومی و مذهبی برگزار میکنند.
اطلاع رسانی آمدن بهار در بسیاری مناطق با برپایی جشن، نواختن موسیقی و آواز و ترانه، خانه تکانی، پخت غذاها و شیرینیهای محلی، بازیها و غیره همراه هست. افرادی که این مسئولیت را بر عهده میگیرند، پوشاک محلی خود را بر تن کرده تا نوروز را به همگان نوید دهند. در بین تمامی آداب و رسوم ویژه نوروز، نو پوشیدن و تمیز پوشی یکی از امتیازات ویژه در عید نوروز است. که به زیباترین شکل ممکن در بین اقوام ایرانی ظاهر میشود.
با این اوصاف، انسان همواره در حال معنی کردن و تبیین محیط اطراف خود و اشیای آن است و به دنبال یافتن معنا، باور و اعتقادی برای آنها و پیرو باورها و اعتقادها خود نیز اعمال و رفتاری را انجام میدهد. در هر فرهنگ و جامعهای مجموعه اعتقادهایی در مورد اجزای مختلف پوشاک، رنگ، جنس و تزیینات بکار رفته آن را میتوان نام برد. پوشاک بومی و محلی اقوام به لحاظ زیباییشناسی در این خصوص بعنوان یک فصل معنوی از زندگی انسان است، که تحت تاثیر محیط فرهنگی خود قرار میگیرد. نو پوشیدن در بسیاری از اقوام آداب خود را دارد، مانند خرید و دوخت لباس در روزهایی سعد، دوخت لباس نو توسط زنی که خوشبخت است، و البته کامل بودن اجزای لباس که یکی از آیتمهای مورد بررسی میباشد و شامل تنپوشها، سرپوشها و پاپوشها است. در بین مردان، پوشاک نوروز شامل پیراهن معمولا سفید رنگ، شلوار و در بسیاری مناطق جلیقه و کت(قبا، سرداری، لباده، ستره و چوغا)، شال کمر و شال سر که نوع بستن آن در بین افراد یک قوم متفاوت است و در بین زنان، روسری و دستاری از جنس تور و ابریشم، پیراهن و دامنیهایی آراسته به رنگهای شاد، کت(کلیجه، قبا، کمرشکن و کمرچیندار) و جلیقههای از جنس مخمل که تمامی آنها مزین به سوزندوزی، یراق و قیطاندوزی و سکهدوزی میباشد. همچنین در بین دختران جوان مجرد، نیز آدابی در نوع پوشاک و رنگ آن(اکثرا قرمز به نشان عشق) و استفاده از قوبا و قبه بعنوان یک جواهر دستساز وجود دارد که در دید و بازدیدها آن را رعایت میکنند.